Ankara...Yağmur...Anne eli....

Selam....

Biraz coşkulu bir sonbahar günü...Yağmur,şakır şakır kavramının daha da üzerinde 'gökler mi delindi ne?' kıvamında yağdı bütün gün.

Hafta sonu,kapalı bir hava,yağmur falan derken aklımızdan 'eskiden olsa sobada çıtır çıtır kestane yapardık' diye geçirip tüm nostaljik halimizle,burnumuzu yeni silinmiş camlara dayayıp dışarıyı seyrettik.

İçerde olmasına içerdeydik iyi ki de,ne var ki biraz yağmur,biraz şimşekle iflas ediveren elektrik şebekesi bırakın sobayı kombiyi bile yaktırmadı bize...

Ama akıl ettim de laptopu sarjsız bırakmadım.Zira bu cumartesi gecesinde yine elektrik yok.Artık sarjımın götürdüğü yere kadar gideceğim:))

Herneyse...İşte böyle tam evde oturulası,tembellik yapılası bu yağmurlu günde çalan kapımı bu mis gibi poğaça ve irmik helvasının kokusuna açtım....

Hımmm...dedim,anne eli değmiş gibi...Gibisi fazlaydı tabii...

Bir yedim ,bir yedim.....Annem poğaçanın çok pratik bir tarifi olduğunu söyledi.Sonra yazarım dedim ,hemen bir fotoğraf çekiverdim...

Yemeden içmeden sözedip durdukça da geçen yılki pantolonumun durduğu yerde darlaşıvermesi(!) aklıma geliyor ,sinir oluyorum.Bir önceki yıl fazlalık olan 5-6 kiloyu verdiğimde 'bayağı zayıfladın sen' diyenlere 'yok canım,sahiden mi?' diye şımarıkça gülümsediğimi düşünüyorum da...Ne güzel günlermiş!

Olsun.... Buraya not düşüyorum.....NOT:Bu kilolar verilecek....Ben nelerin üstesinden geldim be...:)

Yine konuştum da konuştum....Şimdi ben gideyim....Ankara ağlamaya devam etsin....

Sevgiyle ve zayıf kalın....