MERHABA,
Yazın bile korka korka geldiği bugünlerde yine ara verdim bloğuma..İçim karmakarışık.
Koca gideli 2 ay oldu,kaldı 4 ay...Okul bitip te oğluşumla başbaşa,gözgöze kalınca o 'KOCA' boşluk daha çok hissedilir oldu.
Ehliyetimin cüzdanımın bir köşesine yapışıp kalmış olduğunu da şu günlerde farkettim.Korkunun gölgesine sığınıp arabada yolcu olarak kalmaya neden razı oldum diye hayıflanmaya başladım.Ankara'nın 35 derece sıcağında iki otobüs değiştirerek doktora gittiğim gün 'salaksın sen 'deyiverdim.'Kork ve sürünmeye devam et.' Birinin gelip beni kuvvetlice sarsmasına ihtiyacım var.
Onun dışında ise hayatımızı sıkıcılıktan kurtarmaya çalışırken de çevremdekilerin kocamdan çok koca olup,her işime karışır olmalarından da sıkıldım.Oysa koca giderken kimseye böyle bir misyon yükleyip gitmedi ki..
'BEN' diye birşey var..Kendi kendine varolabilen.Kimsenin sahiplenmesine gereksinim duymayan.
Birgün çok sıkılıp insanların kalbini kırmaktan korkuyorum.Kocaaaa çabuk gel!!!!
SEVGİYLE VE 'BEN'İMLE KALIN...
Canım sana herkesin bildiği ama uygulamaktan nedense kaçındığı birşeyi söylemek istiyorum,
YanıtlaSilbiz kadınlar o kadar güçlüyüz ki,
aklımıza koyduğumuz herşeyi yaparız
ben senin araba kullanacağını hatta ehliyetin yoksa alabileceğini inanıyorum
hatta eşini beklemeden bu girişimde bulun
kendini daha özgür hissedeceksin
millete de kulaklarını kapa
boşver gitsin
bu senin hayatın
sevgiyle kal