Merhaba...
11 Temmuz 1995...
En az 8000 Boşnak'ın katledildiği
Srebrenitsa vahşetinin tarihi.
Aslında savaş boyunca yaşanan acının bir tarifini yapmaya
yürek dayanmaz.
Özellikle kadın ve çocuklar için anlatılanlar
boğazınıza takılıp kaldıysa
hiç birşey yazamazsınız ..
Bosna-Hersek halkı,
içinden hala atamadığı o günlerin iziyle yaşıyor.
Ben o yıllarda üniversite öğrencisiydim.
Dünyanın yapılan bu zulme sessiz kalmasına tepki olarak
bir imza kampanyası başlatmıştım.
Yurtta,okulda,cafelerde günlerce imza topladık.
O zamanlar istense bu vahşeti durdurabilecek
güçleri olduğunu hiç düşünmemiştik.
Saftık işte.
Uğraş veriyorlar sanıyorduk.
Hiç ölüme sessiz kalınır mı??
"Çocuklar bu kadar kolay öldürülür mü????" derdik.
Bilmezdik ki...
Adı bazen Emina ,bazen Sara,bazen Abdo,
bazen Ali,bazen Ethem olur.
Ne yazık ki çocuklar da öldürülür!!!
***
SEVGİYLE KALIN...
İçim yanıyor
YanıtlaSilDiyorlar ya "Srebrenista'yı unutma". Bende diyorum ki "keşke unutmak mümkün olsa da, insanoğlunun ne kadar kötü olabileceğini de bilmesek" Orada olanlar o kadar yaralıyor, o kadar rahatsız ediyor ki, bilmemek, unutmak istiyorum. Olanlar dünyayı kirletiyor ve bu kir maziye değil, tüm zamanlara ait . Unutamıyorum; ne yazık ki, her bir hikaye taşa kazınır gibi kazınmış zihnime..
YanıtlaSil